رهیافت فرهنگ

فعّالیّت هدی رستمی در اینستاگرام سابقه طولانی داشته و در طیّ چند سال به اشتراک گذاشتن تجربیّات خود از سفرها توانسته مخاطبین زیادی پیدا کند؛ چیزی نزدیک به 300 هزار نفر. وقتی صفحه اینستاگرام او را نگاه می کنید در یک نگاه ابتدایی تعدادی عکس با تنوّع رنگ بسیار بالا می بینید که چشم تان را خیره می کند. اکثر عکس ها همراه با یک متن چندخطّی هستند که پاره ای از تجربیات او در سفر را با زبانی ساده ولی روان و دوست داشتنی روایت می کنند.

زندگی ای که او از خودش در اینستاگرام بازگو می کند دقیقاً مثل پست هایش رنگارنگ و پر فراز و نشیب است و احتمالاً ته دلِ همه مان را قلقلک می دهد تا خود را جای او تصوّر و برای ثانیه هایی به دورترین و عجیب ترین نقاط دنیا سفر کنیم. امّا این محو شدن و در خیال فرو رفتن برای چند لحظه بیشتر نیست که ناگهان صدای گوشی همراهمان درمی آید و ما از سرزمین عجایب و رویاگونه ای که مشغول سیر و سفر در آن بودیم، یکباره به خانه کوچک و تکراری و زندگی عادی و همیشگی خودمان پرت می شویم. همه آن احساسات شیرین تمام می شود وقتی پیامکی که از طرف دوستمان ارسال شده را می خوانیم: امتحان سیّالات رو چیکار کنیم؟؟!!»

در این یادداشت، مواجه ای انتقادی با این سبک از سفرنامه نویسی یا بازگویی وقایع پدیدار گشته و از دل این تحلیل انتقادی، سعی شده تا روحیه و رویّه ای عصر سرمایه داری نقد شود.

دانلود